Głos Ojca Pio nr 1 (139) styczeń/luty 2023

O przyjaźni przeczytamy w nowym wydaniu „Głosu Ojca Pio” [GOP 139/1/2023]. Autorzy wskazują, na czym polega jej wartość, co winno leżeć u jej podstaw, aby była trwała i wierna, a także w jaki sposób wpływa ona na relacje społeczne, a nawet ustroje polityczne. Między innymi dowiemy się, jak więzi przyjacielskie przeżywane są w czasach Facebooka. Wrócimy też do złotych czasów przyjaźni ukazanych na przykładzie zażyłości między kardynałami Wyszyńskim i Wojtyłą.

W dziale poświęconym Ojcu Pio przeczytamy o prawie idealnej więzi łączącej go z kierownikiem duchowym i jednocześnie świadkiem jego przeżyć mistycznych. Znajdziemy w nim również świadectwo uzdrowienia za jego wstawiennictwem Wandy Półtawskiej.

Ponadto w numerze o rozmowach nawróconej ateistki i antyklerykała na temat wiary, zamianie tożsamości między dwoma braćmi oraz pokornym stolarzu, który został nowym sługą Bożym.

Blisko siebie

Przemierzając kapucyńskie klasztorne korytarze, mijamy zawieszone blisko siebie wizerunki świętych i błogosławionych zakonu. Spoglądają oni na nas i na nasze życie, aby dowiedzieć się, czy jest ono podobne do ich drogi do nieba: pięknej i intensywnej przyjaźni z Jezusem i wspólnoty z Bogiem.

Za każdym z tych świętych i błogosławionych stoi wspólnota. Żaden nie był samotną wyspą, ale przeżywał intensywnie relacje z braćmi, których dał mu Pan, oraz wieloma ludźmi, którzy kołatali do klasztornej furty lub wzrastali w wierze, uczęszczając do klasztornego kościoła. Sposób przeżywania relacji otwiera lub zamyka przed człowiekiem niebo. Warto zatem nauczyć się je tworzyć wraz z tymi – i dzięki tym – których nazywamy przyjaciółmi. Wyjątkowym przyjacielem, i to każdego z nas, chce być Jezus – od tej przyjaźni zależy najwięcej.

Wiele pięknych przyjaźni można dostrzec w życiu Ojca Pio, zarówno nadprzyrodzonych, niebiańskich – z Jezusem, Matką Bożą, Aniołem Stróżem – jak i ziemskich, doczesnych – ze współbraćmi, szczególnie z o. Agostinem, z córkami i synami duchowymi czy współpracownikami z Domu Ulgi w Cierpieniu. Ojciec Pio nie tylko cenił te relacje, ale angażował w nie całe swoje serce, umysł, siły i czas. W słowach do najbliższych, o czym świadczą jego listy, było wiele troski, miłości, a nawet czułości.

Ojciec Pio posiadał siebie, by dawać siebie innym. Pragnął jednak także otrzymywać. Żył w nieustannym dialogu, w wymianie darów, przede wszystkim duchowych. Mógł wiele dać, bo kierunek jego życiu nadawała przyjaźń z Jezusem. Od Niego uczył się miłości, rozwagi, heroizmu (pomagali mu w tym kierownicy duchowi, którzy byli jednocześnie jego zaufanymi przyjaciółmi). 

Przyjaźń z Jezusem, zarówno Ojca Pio, jak i innych świętych, najgłębiej odkrywa przed nami istotę prawdziwej przyjaźni: to przylgnięcie z miłości do Chrystusa i Jego serca, by dał nam swego Ducha, który przeniknie nasze życie, tak byśmy już we wszystkim byli blisko z Nim.

Br. Maciej Zinkiewicz OFMCap
redaktor naczelny